fot. Barczyk
1989
Reżyseria:
Katarzyna Szyngiera
Tekst:
Marcin Napiórkowski
pomysł
Marcin Napiórkowski, Katarzyna Szyngiera, Mirosław Wlekły
scenariusz
Czas trwania:
160 minut (1 przerwa)

Spektakl fenomen, który zbudował na widowniach Teatru Słowackiego w Krakowie i Gdańskiego Teatru Szekspirowskiego (gdzie jest stale grany) prawdziwą wspólnotę. Reżyserka Katarzyna Szyngiera, scenarzysta, świetny reporter Marcin Napiórkowski oraz kompozytor Andrzej „Weber” Mikosz stworzyli rapowy musical porównywany do słynnego „Hamiltona”, legendarnego spektaklu wciąż granego na Broadwayu. „Hamilton” opowiadał o ojcach założycielach Stanów Zjednoczonych Ameryki, „1989” o polskiej dekadzie lat 80. ubiegłego wieku, czasie „Solidarności”. Na scenie bohaterowie tamtych czasów Kuroń, Frasyniuk, Wałęsa, ale tym razem pierwszy plan należy do kobiet, do tej pory pozostających w cieniu w przekazach o tamtych wydarzeniach. Znakomite rymy i mocna muzyka oraz energetyczne aktorstwo sprawiają, że publiczność odbiera „1989” jak rockowy koncert. Przedstawienie przywraca wiarę w siłę pozytywnych mitów. „Zróbmy bum, zróbmy szum, niech się Polska obudzi…” – śpiewała przez ostatnie miesiące publiczność, spektakl zaś zyskał siłę manifestu łączącego w swym przesłaniu wszystkich ludzi dobrej woli. Rzecz dla każdego, specjaliści natomiast docenią fenomenalną robotę na wszystkich planach. Zespół Teatru Słowackiego udowadnia, że należy do bezdyskusyjnie najlepszych w kraju.

→ po spektaklu spotkanie z twórcami prowadzi Jacek Cieślak

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

 

W spektaklu wykorzystano cytat muzyczny z musicalu „Hamilton” Lin-Manuela Mirandy oraz fragment z filmu „Taśmy z Magdalenki” (reż. Cezary Gmyz, scenariusz Antoni Dudek) wyprodukowanego w 2015 r. dla IPN-u przez Telewizję Republika; fragment to kawałek 5,5 godzinnego nagrania wykonanego przez SB, przekazanego przez Czesława Kiszczaka TVP w 1999 roku.
W napisach informacyjnych w spektaklu użyto fontu Lombard, zaprojektowanego przez Anię Wielusińską.
patronat honorowy: Mieczysław Struk, Marszałek Województwa Pomorskiego, Prezydent Miasta Gdańska
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury.
Spektakl powstał przy wsparciu finansowym: Samorządu Województwa Pomorskiego i Miasta Gdańsk
partner merytoryczny: Europejskie Centrum Solidarności
Sekcja Biała strzałka w prawo
Inferno
Andrzej „Webber” Mikosz
muzyka
Marcin Napiórkowski
teksty piosenek i szkice linii wokalnych
Patryk „Bober” Bobrek
redakcja rapów i tekst utworu „Debata” i „Porozmawiajmy”
Patryk „Bober” Bobrek, Antoni Sztaba
tekst utworu „Olo, game changer”
Adam „Łona” Zieliński
tekst utworu „A co jeśli wygramy?”
Mateusz Bieryt
partie wokalne
Barbara Olech
choreografia
Milena Czarnik
scenografia
Arek Ślesiński
kostiumy
Paulina Góral
światło
Wojciech Długosz
kierownictwo muzyczne
Wojciech Dolatowski
asystent reżyserki i choreografki, przygotowanie wokalne
Daria Stefania Krawczyk
asystentka kostiumografa
Klaudia Rabiega
konsultacje wokalne
Tomasz Dziedzic
reżyseria dźwięku
Tadeusz Widomski
efekty kaskaderskie
Bartłomiej Oskarbski
inspicjent i asystent reżyserki
Izabella Oleś i Melania Szymerowska
producentki
Obsada:
Karolina Kazoń, Rafał Szumera, Agnieszka Kościelniak, Mateusz Bieryt, Magdalena Osińska, Marcin Czarnik, Daniel , Karolina Kamińska, Dominika Feiglewicz, Julia Latosińska, Rafał Dziwisz, Dominik Stroka
Małgosia Majerska, Antek Sztaba, Wojciech Dolatowski, Bartosz Bandura, Paulina Narożnik, Dasha Melekh
zespół taneczny
instrumenty klawiszowe: Piotr Bolanowski, bas: Jan Kusek, elektronika: Jarosław Pakuszyński, perkusja: Wojciech Długosz
zespół muzyczny