Znana z wielu poprzednich edycji festiwalu reżyserka (ostatnio pokazywała na Boskiej Komedii zbuntowaną przeciw swojemu zapisanemu w tradycji losowi Halkę z Narodowego Starego Teatru w Krakowie) znów z empatią, zrozumieniem, ale i ledwie dostrzegalnym dystansem pochyla się nad kondycją współczesnych kobiet. Bazę scenariusza stanowi klasyczne opowiadanie „Pętla” Marka Hłaski, jego ekranizacja dokonaną przez Wojciecha Jerzego Hasa oraz aktorskie improwizacje. Sednem zapadającej w pamięć inscenizacji jest problem alkoholizmu, tyle że widzianego z perspektywy współuzależnionych kobiet. Spektakl daje także wgląd w stosunki panujące tu i teraz w teatrze, na różne sposoby, także poprzez ekspresyjny taniec, podkreślając wciąż obecny w nim patriarchat i sytuacje podszyte artykułowaną wprost lub aplikowaną podskórnie przemocą. Mimo to twórczynie i twórcy nikogo nie osądzają, z czułością pochylając się nad wszystkimi postaciami. Choć w pierwszym planie mamy znakomitą rolę Anny Ilczuk z jej wstrząsającym finałowym monologiem, w którym podsumowuje dzisiejsze kobiece lęki, wywołując łzy na widowni, liczy się wspólna robota zespołu Teatru Powszechnego w Warszawie.

→ po spektaklu spotkanie z twórcami prowadzi: Katarzyna Niedurny

Fot. Magda Hueckel